پیام تسلیت بنیاد اجتماعی و مدنی لوگر
به مناسبت رحلت نجم العرفا استاد حیدری وجودی (رحمت الله علیه)
بسم الله الرحمن الرحیم
انا لله و انا الیه راجعون  /  بازگشت همه به سوی اوست

با تأسف اطلاع حاصل کردیم که جناب نجم العرفا استاد حیدری وجودی معروف به «نجم‌العرفاء»، شاعر و عارف پرآوزۀ افغانستان، چهارشنبه (۲۱ جوزا ۱۳۹۹ خورشیدی) در سن ۸۱ سالگی بر اثر ابتلا به ویروس جهانخوار کرونا چشم از جهان و جهانیان پوشید ور خت سفر سوی منزل جانان بست.

استاد غلام حیدر متخلص به حیدری وجودی فرزند مولانا شفیع‌الله که زاده و پروده کوهساران سربلند و آبشاران پرخروش پنجشیر بود که در سال ۱۳۱۸ خورشیدی در دهکده‌ رخه از توابع پنجشیر دیده به جهان گشود. آب و هوای زیبا و پر طراوت زادگاه و رودبار خروشان پنجشیر طبع او را سرشار بار آورد و چنان با مناعت و تشخص زندگی کرد که هرگز به پستی و ذلت تن نه داد و  طی ۸۱ سال زندگی پر بارش خدمات ارزنده به جامعه علمی و فرهنگی کشور انجام داد که هرگز از یاد ها و خاطره ها نه می رود.

 استاد حیدری وجودی در دهه  سی به کابل آمد و با پیشکسوتان شعر آن ‌زمان ازجمله: مولانا خسته، صوفی عشقری و شایق جمال و چند تن دیگر از شاعران و صوفیان و عارفان آن دوران آشنا شد و در حلقه سرود و سرواد آنان جا گرفت و به وجد و سرور پرداخت تا که از محضر آنان کسب فیض ها نمود و طبع سرکش او نیز به جوش آمد و به سرودن شعر پرداخت. و از خرمن عرفان و تصوف خوشه ها برچید  فیض ها برد و از داشته ها و گنجینه های خود مشتاقان را سیراب نمود، تا آن که لقب «نجم العرفا» را از آن خود کرد.

استاد حیدری و جودی از مسقط الرأسش پنجشیر تا دیار هجرت و آوارگی در پشاور و زیستگاه و آرامگاه ابدی اش شهر عاشقان و عارفان کابل  در همه جا خوش درخشید.

استاد وجودی  «مولاناشناس» و «بیدل شناس» خوبی بود. و در محافل ادبی، تصوفی و عرفانی جایگاه خاص و برازنده داشت.  استاد حیدری و جودی بیش از پنجاه سال در کتابخانه عمومی کابل فعالیت ادبی و فرهنگی داشت و روزهای دوشنبه و چهارشنبۀ هر هفته «جلسات مولاناخوانی» برگزار می‌کرد و اشعار مثنوی معنوی را خوانده و شرح و تفسیر می کرد.

گفته می‌شود بیشترین تأثر استاد حیدری از اشعار مولانا رومی و بیدل دهلوی بوده است. وی ازجمله افراد معدود در کشور ما به‌ شمار می‌رفت که «ادبیات عرفانی» دارند. و به باور بزرگان شعر و ادب که ایشان آخرین سرحلقه ادبیات عرفانی به حساب می آمد که دریغا آفتاب عمرش به اثر شیوع ویروس جهانخوار کرونا غروب کرد.

در توصیف اندیشه‌ها و اشعار این شاعر و عارف بزرگ آمده است که شعر وی حد فاصل میان شعر کلاسیک و شعر نو فارسی است. وی نگاه عارفانه‌ای به هستی و اشیا دارد و از طرفی هم تلاش کرده به ‌نوعی بینش‌های سیاسی و معضلات اجتماعی را جسته و گریخته در شعر خود بگنجاند.

از استاد حیدری وجودی تا کنون ۱۴ اثر گرانسنگ به جا مانده است.  که می شود گفت میراث ادبی ارزشمندی برای نسل های آینده به شمار می رود.

بنیاد اجتماعی و مدنی لوگر مرگ این عارف شوریده، صوفی وارسته و شاعر دلسوخته را ضایعه بزرگی برای جامعه علمی و فرهنگی کشور می داند و آن را صمیمانه به پیشگاه خانواده، دوستان، اهل علم و فرهنگ، و شهروندان شریف و نجیب کابل و پنجشیر صمیمانه تسلیت می گوید.

برای آن روان شاد قبولی ریاضت ها و مجاهدت ها و علوی درجات و مقامات و برای خانواده و دوستان صبر و شکیبایی و برای هواداران و مخلصانش تعزیت و تسلیت عرض می نماید و درین اندوه بزرگ خود را شریک می داند.

سعـــــــدیا ! مرد نیکونام نه میرد هرگز

مرده آن است که نامش به نیکویی نبرند

روحش شاد و یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.

خواجه محمد نعیم قادری
مسئول بنیاد اجتماعی و مدنی لوگر
 شنبه   ۲۴ جوزا ۱۳۹۹ خورشیدی