در وصف میهن

سلام به ملک عـــزیـــــزی که آشـــــــیان من است
دیـــــار نــازنیـــنی که چـو جسـم و جــان من است

به ده و دره و شهــــــــر و دیار خویش ســـــــــلام
کـه زادگـــــــاه من است و خــــــاکــــدان من است

چنین دیار پر ز فیـض کجـا به صفحـــــه دهــــر؟!
کسی شــــــنیده و یا دیــده که آســـــــــتان من است

گوینــد که میهــــن هم چو مــادرست به جـا گـفـتـه
که میهـــــن مــادر عـزیز و مهــــــــربان من است

نه پشت به میهـــــن و نه روی به دشـــــمنان دارم
که مهـــــــر مـیـهـنـم، پیمــــــان جــــاودان من است

دل از دیار و یـار خـویش بریـــــدن است دشــــوار
در آن دیـــــاری که یـــاران و دوســـــتان من است

 درین نظـــــام که وطن دوستی جرمی است بزرگ
و این یک جــرم ز من در پـیش دشــمنان من است

به جز «خــدا» و به جز «میهـن» ام مگوی چیزی
ســــــــــرود میهــــــن مــن راحـــت روان من است

چنین دیار پر از شور و از شـــراره کجـــــــاست؟
که شعــــــله های ز عشق وطن به جـــان من است

نه فــــــروشم، نه ببخـشـــــم ذره ز خـــــاک وطن
وطن نامـــــــــوس من، آری! وطن جنان من است

من از قـبــیـلــــــــــه آزادگــــــــان این میهــــــــــن
که هــــر آزاده و روشــن ز خـــــــــاندان من است

ره ســـوی آزادی را پــــوییم تا به آبــــادی رســــیم
به سر اندیشـــه هر که راست، ز همـرهان من است

اگر روم به هر آفـــــاق و هر کـــــران جهــــــــان
دو چشم من به کـشـور و به آســـــــــــتان من است

خواجه محمد نعیم قادری
جمعه ۸ ثور ۱۳۹۸ خورشیدی
مهتاب قلعه - کابل